روزگاری تسلط اهالی یک شهر یا کشور به زبان مادری به منظور برقراری ارتباط با محیط پیرامونشان کافی بود، چرا که همه دنیای آنان در همان چارچوب محدود خلاصه شده و با فرض اینکه ممکن بود در طول عمر خود هیچ فرد خارجی، متن، نگاره یا صوتی بیگانه را ندیده و نشنوند به فراگیری یا ترجمه این مفاهیم نیز نیازی نداشتند .

این در حالیست که در دهکده جهانی قرن بیست و یک، لزوم انتقال اطلاعات از یک سو و امکان برقراری آسان ارتباطات از سویی دیگر سبب شده ‌است تا همه ما به نوبه خود به فراگیری زبان‌های خارجی بپردازیم . در همین رابطه از آنجایی که عموماً کشورهای توسعه یافته و پیشرفته در مسیر علم و فناوری پیشرو بوده و ما به عنوان کشوری در حل توسعه  نقش مصرف‌کننده را داریم، بدیهیست که فراگیری این زبان و ترجمه آن‌ها (بالاخص انگلیسی) برای ما از چه اهمیتی برخوردار بوده و مقدمات حضورمان در جوامع بین‌المللی را فراهم می‌آورد .

در نهایت گفتنیست که این حضور بواسطه استفاده از ترجمه‌ای صحیح و با کیفیت هم می‌تواند به صورت معنوی تحقق یافته (مثلاً با صدور فرهنگ، تاریخ، هنر یا ادبیات خود به جهانیان) و هم به صورت فیزیکی (که با ترجمه اسناد، مدارک و گواهی‌نامه‌های مختلف به زبان انگلیسی و ورود به خاک آنان پدیدار می‌شود)!